Lunchtrend in Nederland
Als ik aan een Nederlandse, doordeweekse lunch denk dan gaan mijn gedachten al snel naar bedrijfskantines, tankstations en broodtrommels van Jiskefet met de woorden: toedeledokie!
Ik zie in mijn namelijk omgeving zoveel ‘lunchlopers’. Ze komen rond 12.00 uur uit kantoorgebouwen geslopen, om bij droog weer - vaak in groepjes van vier tot acht personen -tijdens het half uurtje pauze met de broodtrommel onder de arm even een luchtje te scheppen. Het liefst sta ik er niet bij stil waarmee het brood belegd is, maar ik denk dat ik er niet ver naast zit als het met rosbief of kaas is. Samen met de rest van de wekelijkse boodschappen heel hip besteld via internet. Makkelijk, want het busje van een grote supermarktketen komt zo voorrijden.
Terwijl ik soms langs deze ‘lunchlopers’ rijdt weten zij niet dat ik mijn navigatie op datzelfde moment heb ingesteld op Villa Augustus in Dordrecht, om heerlijk in mijn eentje te gaan lunchen. ‘Heb je daar dan tijd voor?’, wordt mij wel eens gevraagd als ik het vertel. Eigenlijk niet, maar ik maak er tijd voor. In je eentje lunchen is als met jezelf vergaderen, jezelf even rust gunnen in je hectische leventje en lekker dromen over de toekomst. Onder het genot van een glaasje Pinot Grigio. Ik krijg er energie van, dus het komt mijn werk ten goede!
Dan zit ik daar stiekem heel erg te genieten van een halve kreeft met een lekker sausje op de maandagmiddag. Niet helemaal alleen, want om mij heen zitten vak zo’n 175 mensen ook te genieten, van een kreeft, een lekker ambachtelijk broodje of een salade op basis van ingrediënten uit de regio. Op de terugweg stel ik mijzelf, ergens ter hoogte van de Brienenoordbrug in Rotterdam, de vraag wat nu de lunchtrend in Nederland gaat worden. Als ik Delft weer binnen rijd zie ik diezelfde ‘lunchlopers’ van vanmiddag vanuit mijn auto in de file staan richting de A13, om na een drukke werkdag weer huiswaarts te gaan voor een prakkie. Mijn droom is dat de ‘lunchlopers’ opstaan en zichzelf de tijd gunnen om één keer per maand uit eten te gaan tijdens de lunch en met datzelfde groepje waarmee ze wandelen de handen ineen slaan. Dat ze aangeven dat ze op het werk gewoon eerlijk, gezond en vooral lekker kunnen lunchen en dat van de bedrijfscateraar gezamenlijk eisen. Dan hebben we in Nederland echt een lunchtrend te pakken. De volgende stap komt dan over een jaar of vijf. Wat dacht je van de Slow lunch? Klinkt heel hip maar in de zuidelijker gelegen landen doen ze niet anders. Ik ben voor!